Halloween

Διάλειμμα από το διάβασμα. Αγώνας σε παμπ με τη Μπάρτσα να ισοφαρίζεται στο '93. Μετά Halloween. Είναι η εποχή του εδώ και ανεβήκαμε πάνω στη Princes St. να δούμε τη παρέλαση. Δεν τα πρόλαβα όλα αλλά αρκετά. Σκοτεινά έθιμα. Θυμίζουν μεσαίωνα, μάγισσες, ιππότες και ξωτικά και σε ταξιδεύουν σε ιστορίες του Τόλκιν. Με φωτιές, σπαθιά, ασπίδες. Εκεί και η Ανέτ, η Μαρίνα, ο Λευτέρης, ο Πάρης. Εκεί και ο λύκος, η βασίλισσα, ο διάβολος, το δέντρο.

Δεν κατάλαβα αν αναγκαστήκαμε να χορέψουμε λόγω του κρύου ή μας παρέσυρε ο ρυθμός. Τα κρουστά ούρλιαζαν (λογοτεχνικότατο) και το πλήθος χοροπηδούσε.

Και μετά πάλι στο σπίτι (στον Appleton δηλαδή). Ώρα για εργασία και καλό ξημέρωμα.

One (more) day in the lab

Ωραία πράγματα! Περίπου 6 ώρες στο εργαστήριο για διάβασμα και η πρόοδος για το Computer Networking έχει φτάσει στο απίστευτο ποσοστό του 3%. Γιατί 3; Γιατί τα 3 έχουμε καταλάβει ως τώρα. Καλά που είναι και Νίκος και έχω και παρέα!! Μου έσπασε τα νεύρα και το laptop (Δεν φταίει αυτό μωρέ. Τα 512 ΜΒ μνήμης φταίνε) που έβγαλε περίπου 10 μπλε οθόνες και άρχισε να κάνει τα restart του. Είναι και εκείνο το Java Studio Enterprise χειρότερο και από μπουλντόζα! Τρέχω το Eclipse τώρα και μου φαίνεται μακράν πιο ελαφρύ! Άντε να δούμε. Θα τη βγάλει τη χρονιά το laptop;

Δεν έχω πολλά νέα να πω. Παίζει η Μπάρτσα αύριο και τουλάχιστον θα χαλαρώσω για δύο ωρίτσες. Μετά από το παιχνίδι όμως έχω κανονίσει ραντεβού για εργασία. Μου φαίνεται πως θα μου ζητήσουν νοίκι εδώ στο εργαστήριο στο τέλος! Εδώ τρώω. Εδώ διαβάζω. Εδώ πάω στη τουαλέτα. Μόνο τον ύπνο δεν έχω συμπεριλάβει.

deadline για Πέμπτη: πρόοδος 70%
deadline για Δευτέρα:πόοδος 3%

Καλά!!!

Don't dream it, be it...

Αστείο, σέξυ και interactive (δεν μου αρέσει η λέξη "διαδραστικός"). Πήγα χθες στο Rocky Horror Show, θεατρικό μιούζικαλ γραμμένο το 1975 από τον Richard O'Brien. Ιδέα της Ανέτ, την οποία και την συγχαίρω για τις επιλογές της (αν και το caves ήταν λίγο για τα μπάζα). Το πρώτο σοκ το έπαθα όταν έφτασα στο θέατρο. Και αυτό γιατί όλοι οι θεατές ήταν ντυμένοι με κοστούμια που αντιστοιχούσαν σε διάφορους ρόλους του έργου και φορούσαν οι περισσότεροι...ζαρτιέρες!! Ναι καλά ακούσατε. Όλος ο κόσμος γύρω μου φορούσε ζαρτιέρες!! Και όχι τίποτα ψεύτικα καλύματα. Ζαρτιέρες! Μέσα στη παγωνιά! Εγώ φορούσα το παλτό μου και ήμουν κρυμμένος μέσα στο κασκόλ και αυτοί φορούσαν ζαρτιέρες! Άλλοι ντυμένοι ως υπηρέτες και υπηρέτριες, άλλοι ντυμένοι τρελοεπιστήμονες (με ζαρτιέρες και αυτοί) και άλλοι ντυμένοι Rocky (θα μάθετε στη συνέχει ποιος ήταν αυτός).

Ας μπούμε λίγο όμως και μέσα στο θέατρο. Ως φτωχοί φοιτητές που είμαστε, πήραμε τα φτηνά εισητήρια. Σαν να βρίσκεσαι στο Ολυμπιακό στάδιο στο πάνω διάζωμα πέταλο. Έλα ντε όμως που το μισό θέατρο ήταν άδεια (καθώς τεράστιο). Κάναμε λοιπόν τη καλή και κατεβήκαμε πιο κάτω. Η παράσταση έχει να κάνει με ένα ζευγάρι (την Janet και τον Brad) που μόλις αρραβωνιάστηκε και πηγαίνει να δει κάποιον γνωστό του. Το αμάξι χαλάει στη βροχερή νύχτα και αποφασίζουν να βρουν καταφύγιο στο κοντινό πύργο. Εκεί όμως, άρχοντας του πύργου, είναι ο τρομερός Dr. Frank-N-Furter. Ένας τραβεστί επιστήμονας (από τη σέξυ Τρανσυλβάνια όπως μας δήλωσε) που μένει μαζί με το υπηρετικό του προσωπικό. Ο Frank σχεδιάζει να δώσει ζωή σε ένα δημιούργημα, τον Rocky έτσι ώστε να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές του ορέξεις. Το τι γίνεται στη συνέχεια δεν περιγράφεται και πολύ εύκολα αφού στην ιστορία μπαίνουν εξωγήινοι, ένας ανάπηρος επιστήμονας και διάφορα σεξουαλικά τετ-α-τετ (χωρίς ιδιαίτερο ταμπού στο ταίριαγμα του φύλου(!!!)). Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και ένας αφηγητής που προσπαθεί να βάλει τα πράγματα στη τάξη τους.

Το έργο είχει πάρα πολύ καλή μουσική και πάρα πολύ γέλιο. Το καλύτερο όμως από όλα ήταν ότι δεν σε άφηνε να κάτσεις στη θέση σου! Όλοι οι θεατές φώναζαν μαζί slut όταν ακουγόταν το όνομα της Janet και arsehole όταν ακουγόταν το όνομα του Brad. Η παραγωγή που είδα (από ότι έμαθα πιο μετά) δεν επέτρεπε όλα όσα γίνονται συνήθως στο Rocky Horror Picture Show. Οι θεατές συνηθίζουν να πετούν ότι βρίσκουν μπροστά τους στο αφηγητή την ώρα που προσπαθεί να μιλήσει καθώς και ρύζι σε κάθε περίπτωση γάμου (όταν ο Brad παντρεύται τη Janet και όταν ο Frank παντρεύεται τον Rocky). Ο δε αφηγητής ακούει τον εξάψαλμό από το κοινό (borring!!! go away!!! ouuuuu!!!!) και ότι ένα ολόκληρο θέατρο να χορεύει με το τραγούδι του show! Δεν το έχω ξαναδεί ποτέ και δεν είναι δυνατόν να το περιγράψω. Το προτείνω απλά ανεπιφύλακτα σε οποιονδήποτε έχει την ευκαιρία να το δει (κατά καιρούς το φέρνουν αγγλικοί θίασοι και στην Ελλάδα) ή να το νοικιάσει από το video club με τη Suzan Saradon στο ρόλο της Janet. Τρομερό! Άξιζε όλες τις 14 λίρες (21 ευρώ) που έδωσα!

Εγώ με μία παρέα ντυμένοι Rocky Horror Show:


Η ίδια παρέα μόνη της. Είναι τρελοί όλοι. Πρέπει να είχε 6 βαθμούς Κελσίου χθες το βράδυ:


Έξω από την είσοδο του θεάτρου:


Ξανά:


Καμαριέρες και ζαρτιέρες:


Το φουαγιέ του θεάτρου:


Όλοι χορεύουν (ένα ολόκληρο θέατρο). Απίστευτο!:


Η Ανέτ με τους δύο Ιταλούς (δεν θυμάμαι τα ονόματά τους):


Ακόμη δύο καμαριέρες:


Δύο τρελοεπιστήμονες:


Αυτός δεν είναι καμία τραβεστί! Θεατής του έργου είναι! Καλός;:


Εγώ και η Μαρίνα:

Η θρυλική ομελέτα.

Είχε μέγεθος όσο ένα πιάτο αλλά αφού την έφαγα πρέπει να ανέβηκε η χοληστερίνη μου στο 5.000.000. Δεν είχα φάει τίποτα χθες το μέχρι τις 23:00 που γύρισα σπίτι από το πανεπιστήμιο. Είπα λοιπόν να φτιάξω μία ομελέτα. Τα υλικά που χρησιμοποίησα είναι τα εξής:

-5 αυγά
-1 κουταλιά αλεύρι
-μισό ισπανικό λουκάνικο chorazo
-5 φέτες σαλάμι chorazo
-1 φέτα σαλάμι με πιπέρι
-5 μικρές ντοματούλες (μην πάει ο νους σας σε τίποτε άλλο)
-1 πιπεριά
-μπαχαρικά και αλάτι.

Αυτό το τέρας υπάρχει ακόμη μέσα στο στομάχι μου και ας έχουν περάσει και 18 ώρες από τότε. Αφού ξύπνησα και δεν μπορούσα να σηκωθώ. Φώναξα να με σηκώσουν!

Θα ήθελα να πω και χρόνια πολλά στον Βαγγέλη τον Σωτηρακόπουλο που έχει τα γενέθλιά του σήμερα. Με τον Βαγγέλη συνυπηρετίσαμε στη Βέροια στα δύσκολα εκείνα χρόνια που είχα πάει φαντάρος. Ελπίζω να είσαι καλά φίλε.

Επίσης, θα ήθελα να σας αναφέρω πως το σπίτι μας σιγά σιγά διαλύεται. Τη θυμάστε εκείνη τη ταινία με τον Tom Hanks που αγόρασε ένα σπίτι που έμοιαζε πάρα πολύ ωραίο αλλά άρχισε σε κάποια φάση να διαλύεται; Αυτό συμβαίνει και στο δικό μας. Χάλασε το ένα (από τα τρία) ψυγεία, χάλασε ο νιπτήρας στο μπάνιο και τέλος (το καλύτεο από όλα) το boiler μας κάνει σαν τη Yamaha την 400άρα (τη ξερή έκδοση) όταν τη μαρσάρεις σε κενό. Λες και γίνεται πυρηνική αντίδραση μέσα. Σήμερα (είπανε) πως θα έρθουν να μας το φτιάξουν. Άντε να δούμε.

Αυτά για σήμερα. Πάω να παλέψω πάλι με τα θηρία (τα μαθήματά μου δηλαδή). Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι γα**ήσι πέφτει εδώ. Κουράγιο Γιάννη...

Αναζητώντας ένα κάστρο.

Λέω κι εγώ! Είμαι στη Σκωτία, σωστά; Στη Σκωτία, από ότι έχω δει και στις ταινίες, έχει κάστρα, σωστά; Επίσης, έχω ακούσει πως μπορείς να πας να μείνεις σε αυτά τα κάστρα, σωστά; Ε τότε γιατί δεν το έχω ψάξει ως τώρα; Μπήκα λοιπόν, σήμερα, πριν ξεκινήσω το διάβασμα, σε μερικές σελίδες να δω για κανένα κάστρο (να πάω βόλτα και το μωρό μου που τρελαίνεται με κάτι τέτοια).

Ανακάλυψα ότι κάστρα υπάρχουν πολλά, λεφτά δεν υπάρχουν. Κάστρα μικρά, μεγάλα, καινούργια, παλιά, ανακαινισμένα, μοντέρνα και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. Οι τιμές (κακά τα ψέματα δεν είναι πάρα πολύ ακριβά) ξεκινάνε από 120 λίρες και ανεβαίνουν μέχρι τις 250 (τη βραδυά εννοείται). Για όσους έχουν πρόβλημα με τις λίρες, αυτό μεταφράζεται σε 180 έως 375 ευρώ τη βραδυά για να μπορέσεις να ζήσει την εμπειρία.

Για όσους έχουν όρεξη να ψάχνουν, παραθέτω μερικά links για να δείτε για τα κάστρα (ποιοί να δείτε, αφού μόνος μου τα γράφω, μόνος μου τα διαβάζω. Τέλος πάντων.) :

Celtic Castles

Ένα από τα πολύ καλά κάστρα που είδα, το Dalhousie. Από αυτά που οργανώνουν και τους γάμους και τα πανυγήρια! Να! Όποιος σκόπευε να παντρευτεί στη Σκωτία, θα του βρούμε κάστρο. Επίσης απίστευτο είναι και το Airth Castle με μόνο 160 λίρες το δίκλινο τη βραδυά αλλά είναι λίγο πιο εμπορικό. Δεν έχει εκείνη τη παραδοσιακή Σκωτσέζικη μουνταμάρα που έχουν τα υπόλοιπα. Προσφέρεται για γάμους.

Τέλος πάντων, φτάνει τόσο με τα κάστρα. Πρέπει να αρχίσω και λίγο διάβασμα. Για όσους σκοπεύουν να έρθουν να με επισκεφτούν και θα ήθελαν να επισκεφτούν ένα τέτοιο κάστρο, ας πληρώσουν και για μένα γιατί εγώ δεν πρόκειται...

Φιλιά.

Πάλι πίσω...

Πάλι πίσω στο Edi. (όπως το λέμε οι μάγκες για συντομία). Όλα καλά εδώ, εκτός από το ότι αρρώστησα λίγο και τρέχει η μύτη μου! Ο καιρός είναι συννεφώδης, με πολύ βροχή και άρχισε λίγο να θυμίζει Ηνωμένο Βασίλειο (ως τώρα είχε αρκετό ήλιο). Το διάβασμα φαντάζει λίγο βουνό και άρχισαν να γίνονται και οι ομάδες για τις εργασίες. Έχασε και η Μπάρτσα χθες και είμαι ακόμη πιο στενοχωρημένος σήμερα. Δεν πειράζει όμως, θα τους πάρουμε στο επόμενο παιχνίδι (αν και χωρίς τον Ετό, φαντάζει δύσκολο).

Γελάω από χθες με τον Ισπανό τον Σέσκ (Cesc) που κάνουμε παρέα εδώ. Μου έλεγε χθες:

-Πρέπει να βρω κοπέλα.

-Για να κάνεις σεξ ή για να κάνεις σχέση;

Του απαντάω εγώ.

-Και για τα δύο. Αν και προέχει να κάνω σεξ.

Και βγάζει από το πορτοφόλι του ένα προφυλακτικό σε κακή κατάσταση και αρχίζει να του μιλάει.

-Ωωωω! Μικρέ μου πράσινε φίλε! Μπορεί να μη γνωριστούμε ποτέ αλλά θα βάλω τα δυνατά μου. Το ξέρω ότι λήγεις το 2011! Είσαι και μέντα! Μου αρέσει η μέντα! Δεν θα σε απογοητεύσω όμως! Όλα θα πάνε καλά.

Εγώ έχω πεθάνει στο γέλιο και αυτός συνεχίζει να χαϊδεύει το προφυλακτικό.

-Μη στενοχωριέσαι! Το ξέρω ότι περιμένεις πολύ καιρό τώρα αλλά όλα θα πάνε καλά!

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα.

Ο Σεσκ είναι από τη Βαρκελώνη και έχει απίστευτο χιούμορ! Ελπίζω όμως να βρει μία κοπέλα νωρίς γιατί όπως μου είπε: I'm going to fuck a bicycle!!!

Στη φώτο είμαι εγώ, ο Σεσκ και ο Βασίλης. Στο ασανσέρ του Appleton Tower.

Greek Night's Hangover

Ελληνική βραδιά χθες που οργάνωσε το Hellenic Society του Εδιμβούργου. Περάσαμε πολύ ωραία και ειδικά όταν ο Batman προσπάθησε να χορέψει ζεμπεκιά-RNB. Δεν πιστεύω ότι θα του μάθω ποτέ να χορεύει! Είναι αδύνατον. Α! Και όλα αυτά αφού χρειάστηκε να γυρίσω σπίτι για να πάρω την ταυτότητά μου. Γιατί οι τυπικότατοι (για να μη πω μαλάκες) δεν με άφηναν να μπω μέσα, ακόμα και αν όλη η παρέα μου (περίπου 7 άτομα) είχε ταυτότητες. Απορώ πως αρέσει σε μερικούς αυτή η αηδιαστική σχολαστικότητα γεροντοκόρης που έχουν όλοι εδώ πέρα. Είναι σαν να έχεις γύρω σου μαμάδες που σου λένε ποιό είναι το σωστό και ποιό το λάθος. Άσε που άμα αργήσεις στο ραντεβού είσαι αδικαιολόγητος. Λες και πριν ανακαλυφθούν τα κινητά τηλέφωνα, έπρεπε να στέλνεις ένα περιστέρι για να ειδοποιήσεις ότι θα αργήσεις. Και φυσικά δεν πρέπει να σου συμβεί κάτι αν έχεις ραντεβου! Είναι αδικαιολόγητο. Ακόμα και να πεθάνεις! Δεν το δικαιούσε κύριε! Έχεις ραντεβού! Αν σκοπεύεις να αυτοκτονήσεις άστο για μια άλλη μέρα γιατί έχεις ραντεβού. Βλάκες...

Και μερικές φώτο από χθες...


Ο Σπύρος και ο Μπάτμαν:



Ο Νίκος, ο Σπύρος, εγώ και η Ανέτ:

Γνωρίζοντας καλύτερα το εργαστήριο...

Αισίως 5 ώρες κλείνω αυτή τι στιγμή διαβάζοντας στο εργαστήριο. Μη φανταστείς πολύ δουλειά. Δύο σελίδες κατάφερα και έγραψα. Βλέπεις, είναι λίγο δύσκολο να γράφεις εργασίες στα αγγλικά και αυτή είναι η πρώτη (και δυστυχώς έρχονται πάρα πολλές). Το εργαστήριο της σχολής μου είναι στο 5ο όροφο ενός 9όροφου κτιρίου στο κέντρο του Εδιμβούργου, δίπλα στη Bristol Square. Ακριβώς στο ύψος του παραθύρου μου φτάνει η ημισέληνος από το απέναντι τζαμί όπου συγκεντρώνονται καθημερινά δεκάδες μουσουλμάνοι. Πίσω από το τζαμί υπάρχει ένα κεμπαπτσίδικο που προτιμούν οι φοιτητές καθώς διαπρέπει για τις τιμές του (την ποιότητα ποιός τη χέζει). Και τώρα που είπα φαί θυμήθηκα πως από το πρωί έχω φάει μόνο ένα μπωλ δημητριακά. Πάμε για φαί λοιπόν...

Koro syndrome.

Introduction

The classic Koro syndrome is usually found in China and South-East Asia. The name Koro means "head of the turtle" in Malay and in Cantonese the condition is known as suk yeong, which means "shrinking penis". Other local languages in China and South-East Asia also have similar names for the condition. The classic syndrome in China and South-East Asia is culture-bound and is characterized by the belief that:

• the penis is shrinking;

• it will disappear into the abdomen;

• it will cause death.

These beliefs are accompanied by an intense fear and by preventive manoeuvres such as tying, clamping or grasping the penis . It occurs both in epidemic and sporadic forms and females may also have the syndrome. It is usually a relatively short-lived condition.

According to local cultural beliefs, disguised ghosts of the dead, who are deprived of genitals, will take away victims' genitals so as to come back to life again, and this induces great fear and panic.

There are various different considerations and suggestions regarding the basis and nature of the syndrome and no consensus. As it falls into no specific diagnostic category, it has been considered either a form of anxiety disorder, panic, depersonalization or castration fear, a form of hysteria, an obsessional disorder or a psychotic disorder.

---

Ekpliktika tromaktiko... Koro syndrome...

Και το όνομα αυτής...

...κύστη κόκκγος. Η κύστη κόκκυγος δημιουργείται στους άνδρες της περιοχής της Μεσογείου, κυρίως λογω της τριχοφυίας τους. Αντιμετωπίζεται με μία μικρή χειρουργική επέμβαση ρουτίνας που διατηρεί τον ασθενή στο κρεβάτι όχι για περισσότερο από 3 ημέρες. Κατά τα άλλα, βράσε μπρόκολα. Γιατί οι τρεις μέρες έγιναν 5 μήνες ατελείωτης ενόχλησης. Ναι. Καλά το μαντέψατε όλοι, μπορείτε να πάρετε το δώρο σας από την έξοδο του μαγαζιού. Η κύστη μου είναι πάλι πίσω. Άσχημο όνομα το "κύστη". Από δω και πέρα θα τη λέω "ντοματούλα". Η ντοματούλα μου που λέτε μου θύμισε προχθές τι παθαίνει κανείς αν πάει να ξεγελάσει τον συνταγματάρχη Δανιηλίδη και να πάρει 20 μέρες άδεια παραπάνω από ότι του αναλογεί σύμφωνα με τον στρατιωτικό κανόνα. Τιμωρείται κυρίες και κύριοι από τον στρατιωτικό νόμο και είναι υποχρεωμένος να βασανίζεται εωσότου επιστρέψει αυτές τις 20 μέρες πίσω στον ελληνικό στρατό! Έλεος! Θα έρθω να υπηρετήσω 20 μέρες παραπάνω. Τέλος πάντων, ας αφήσουμε τη κωλοσυζήτηση.

Στο Εδιμβούργο όλα βαίνουν καλώς (κατά τα άλλα) και το ψιλόβροχο έχει γίνει μέρος της ζωής μας - και των ρούχων μας. Τα μαθήματα αρχίζουν να επιταχύνουν και φοβάμαι πως στις εκλογές που θα έρθω πρέπει να διαβάζω. Α! Χθες βίωσα και το πρώτο μου σημάδι "Ευρωπαϊκής συγκατοίκησης" (με Έλληνες). Χωρίσαμέ ράφια στα ντουλάπια και στο ψυγείο!!!! Χαχαχαχαχαχαχαχα. Που είσαι ρε Παπαλιά που τα ράφια μας ήταν πιο άδεια και από πιστωτική κάρτα συζήγου αφημένη για πάνω από μία ώρα στα χέρια της αιμοδιψούς συζήγου! Το δε ψυγείο μας! Μέσα στη πολυτέλεια ήταν. Χαχαχαχα. Κώστα, έπρεπε να χωρίζουμε τα ράφια ρε φίλε. Δεν το είχαμε σκεφτεί καλά! Θυμάσαι που είχαμε βρει μια λυγμένη κονσέρβα; (Ως γνωστών, οι κονσέρβες για να λήξουν θέλουν πάνω από 4 χρόνια). Χαχαχαχα. Γαμώ την Ευρώπη μου! Χαχαχαχαχαχα. Παρακάτω ενθέτω μερικές φώτο για το φιλοθέαμων κοινό. Έτσι, για το αλλατοπίπερο...

Ο Λευτέρης κι εγώ στο caves (σπηλιές ρε άξεστοι):



Το flat μου στην 70 Arden St. , Marchmond:



Ο Μπατίστ ο συγκάτοικος (αριστερά) και ο Μπατίστ ο φίλος του:


Υ.Γ. Το πιστεύετε ότι εδώ τρώνε τηγανιτή Mars; Ναι, τη σοκολάτα εννοώ. Το πιστεύετε;