Exams Report #3

Πάει και αυτό. Computer Networking από Έλληνα καθηγητή, τον κύριο Ευθυμίου. Αρκετά δύσκολα τα θέματα και κάλυπταν όλο το εύρος της τεράστιας ύλης. Πιστεύω ότι είμαι στο 50% +- 5% και με rescaling ανεβαίνω παραπάνω καθώς πολλοί δεν γράψανε καλά.

Μένουνε άλλα τρία αλλά σε 8 μέρες από τώρα θα είμαι καλά (την άλλη Τρίτη). Από τη τσατίλα μου χθες που δεν προχωρούσε το διάβασμα αποφάσισα να πάω σήμερα στο Beltane Fire Festival. Αν και η Χριστίνα μου είχε στείλει mail πριν πολύ καιρό, είχα πει να μην πάω γιατί είναι μέσα στις εξετάσεις. Βρήκα όμως χθες τον Τσάβι (ή Ξαβιέ αν προτιμάτε) που πουλούσε ένα περίσσιο εισητήριο και λέω "Βρε δε πάει να γαμηθεί. Πότε θα ξαναπάω;".

Τι είναι το Beltane Fire Festival? Κρατάει τις ρίζες του στις Γαελικές παραδόσεις (Gaelic) και κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ (που λαμβάνει χώρα κάθε 30 Απριλίου γύρω από την ακρόπολη του Carlton Hill) αναπαριστάται ένα τελετουργικό δράμα που αρχικά είχε ως σκοπό να καλωσορίσει το καλοκαίρι. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε στο link του wikipedia. Φώτο από αύριο...

Πάω για ύπνο...

1 ώρα πριν τις εξετάσεις.

Τα παρατάω. Δεν λειτουργεί τίποτα. Έχουν κλείσει οι πόρτες εισόδου γνώσης προς τον εγκέφαλο. Πρώτη φορά το αισθάνομαι αυτό το πράγμα σε ολόκληρη τη ζωή μου και είναι μία σοβαρή ένδειξη ότι έχω καεί. Η πρώτη εκτίμηση για το CN είναι ότι με ένα 50% θα είμαι ευχαριστημένος...

Ζώντας στο Εδιμβούργο τον Απρίλιο του 2007.

Δεν μπορεί κανείς να εκτιμήσει πόσο όμορφη πόλη είναι το Εδιμβούργο αν δεν ζήσει την άνοιξη σε αυτό. Όλοι οι προηγούμενοι μήνες δεν είχαν να προσφέρουν κάτι το ιδιαίτερο και ο χειμώνας (αν και δεν ήταν όσο βαρύς τον περίμενα) ήταν σαν όλους τους χειμώνες.

Τώρα όμως όλα έχουν αλλάξει και η πόλη μας σφίζει από ζωή και ανθρώπους. Κάθε μέρα για να πάω στο πανεπιστήμιο περνάω από τα Meadows, το πάρκο που βρίσκεται 500 μέτρα από το σπίτι μου. Το πάρκο αυτό έχει έκταση 55 στρέματα, είναι αφύλακτο τα βράδια και αποτελείται απο σιστοιχίες δέντρων και μεγάλες εκτάσεις από γρασίδι και γκαζόν (αν και δεν έχω καταλάβει ακόμα τη διαφορά τους - και στα δύο έχω αλεργία η οποία φαίνεται να έχει εξαφανιστεί εδώ στο Εδιμβούργο).

Όσο ο ήλιος είναι ψηλά και μέχρι να πέσει, το πάρκο είναι γεμάτο ανθρώπους που παίζουν ποδόσφαιρο, γκολφ, κάνουν ποδηλασία, διαβάζουν (!!! - από το Informatics θα είναι) ξαπλώνουν στο γρασίδι και άλλα διάφορα.

Θα αποφύγω τις συγκρίσεις με Ελλάδα για να μη χαλάσω την εικόνα. Για όσους ενδιαφέρονται θα δώσω το link από το wikipedia και τις φώτο που έβγαλα τις τελευταίες μέρες...

Υ.Γ. Μπορεί κάποιος να μου πει πως λέγεται το παραπάνω δέντρο; Δεν είναι αμυγδαλιά ε;

Υ.Γ. 2 Σήμερα έγινε σεισμός στην Αγγλία κοντά στο Κεντ. 4,3 ολόκληρα ρίχτερ! Καμινάδες έπεσαν από τις στέγες και κτίρια υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Από 4,3 ρίχτερ. Ε φυσικά, έτσι που τα χτίζουν όλα με τσιμεντόπλακες, πως να μη διαλυθεί το Κεντ μετά από τέτοιο σεισμό...

Format day...

Και αυτή τη μέρα αποφάσισα να κάνω format το λαπιτόπι. Έχει αρχίσει να τα παίζει εντελώς. Άντε και ο θεός βοηθός...

Exams Report #2

Έλα λίγο να ανεβαίνουμε... Καλά πήγε σήμερα λοιπόν. Κάτι έγινε. Το μάθημα περνιέται με τα χίλια και είμαι περίπου στο 60%+-10 με τάσεις ανόδου... Άντε να βγάλουμε τα σπασμένα από το LFD.

Πέφτω τώρα με τα μούτρα...στο κρεβάτι μου γιατί όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα...

Το επόμενο τη Δευτέρα με φόρα... Άντε 4 μείνανε...

H εμπειρία ζωής όμως σήμερα ήταν ότι έδινα στο McEwan Hall που είναι στη Bristo Square. Μπαίνω μέσα στην αίθουσα και κοιτάω ψηλά. Έμεινα άφωνος. Στις αρχές του αιώνα το χρησιμοποιούσανε για χορούς και δεξιώσεις μέχρι να χτίσουνε την καινούργια αίθουσα χορών του δήμου. Πραγματικά ανεπανάληπτη εμπειρία να γράφεις σε τέτοια αίθουσα... Φανταστείτε την παρακάτω εικόνα με τραπεζάκια για τους φοιτητές. Δίνω και άλλες φώτο τις αίθουσας.

Exams Report #1

Πάει το LFD. Πάει πάει και δεν ξαναγυρνάει...

Τα πήγα μέτρια. Μπορούσα καλύτερα αν ήμουν λίγο πιο συγκεντρωμένος και είχα καλύτερη αίσθηση του χρόνου. Έκανα και δύο λάθη που μου έχουν γυρίσει το κεφάλι. Το πρώτο είναι ότι ξέχασα (ενώ τα ήξερα) να γράψω τα "ties" στο KNN μοντέλο. Διάβασα την ερώτηση και λέω "Ωραία, αυτή τη ξέρω ολόκληρη". Όταν όμως έφτασα στο τέλος τους πρώτου κομματιού, ξέχασα να γράψω το δεύτερο. Επίσης, ξέχασα να βάλω το 1/Ν στον υπολογισμό του variance στο 3ο θέμα.

Εντάξει μπορεί να φαίνονται ακαταλαβίστικα σε μερικούς αλλά τα γράφω για να θυμάμαι τις δικές μου βλακείες. Χρήσιμα συμπεράσματα πρώτου μαθήματος:

1) Έχω πρόβλημα με την ανάγνωση των ερωτήσεων (χρειάζεται να είμαι πιο προσεκτικός).
2) Πρέπει να έχεις καλύτερη αίσθηση του χρόνου.

Εκτίμηση; Γύρω στο 40 με +-10 πιθανότητα λάθους. Άντε για το επόμενο που είναι αύριο. Πέντε μείνανε...

Και ένα στιχάκι που βρήκα σήμερα από έναν φίλο που το είχε προσωπικό μήνυμα στο MSN: Αν η ομοφιλοφυλία ήταν φυσιολογική, ο θεός θα έφτιαχνε τον Αδάμ και τον Γιώργο...

Χαχαχαχα...

Κυριακή.

Ξύπνησα το πρωί και έπεσα με τα μούτρα στο LFD. (Με το μπερδεύετε με το LSD). Φαγητό στο World's End στη Royal Mile και μετά πάλι πίσω για διάβασμα. Ο Σαρκοζί νίκησε στον πρώτο γύρο στη Γαλλία και η Μπαρτσελόνα έχασε 2-0 από τη Βγιαρεάλ στο "Μαδριγάλ".

Appleton για revise με μηδενική παραγωγικότητα. Επιστροφή σπίτι. Στα meadows μία σουρωμένη να κλαίει και να λέει "I'm not pretty". Σπίτι. Διαβάζω τις εισηδήσεις. Σε λίγο θα ξεκινήσω μία τελευταία επανάληψη.

Αύριο φεύγει το πρώτο. Καλή μας επιτυχία.

Αν! Λέω αν!

Αν με βιάσει η Μίλα Γιόβοβιτς, δεν μπορώ να το υποστηρίξω στο δικαστήριο. Αυτή τη πολύ σοβαρή συζήτηση είχα χθες το βράδυ με τρεις έγκριτους νομικούς (οι δύο από την Ινδία και η μία από την Ελλάδα) στο Brass Monkey (τρομερή παμπ - την προτείνω ανεπιφύλακτα). Οι λόγοι που δεν μπορώ να το στηρίξω στο δικαστήριο; Πολλοί.

1)Η γυναίκα πολλές φορές μπορεί να επιδείξει σημάδια πάλλης από τον βιασμό. Εγώ αν παλέξω με τη Μίλα δεν έχει πιθανότητα να με κερδίσει. Οπότε για να φτάσουμε στο σημείο του βιασμού, πρέπει να με ακινητοποιήσει με κάποιο τρόπο (υπνωτικό, ναρκωτικά) παράλληλα δένοντάς με κάπου ώστε να μην υπάρχει περίπτωση διαφυγής μου. Τα σημάδια στο χέρι όμως δεν μπορούν να ληφθούν ως στοιχεία για τον βιασμό (μπορεί να μου άρεζε εμένα να με δένουν). Δεν είναι αρκετά ικανοποιητικό στοιχείο.

2)Από την άλλη, πες ότι δεν θέλεις ρε παιδί μου (γιατί για να σε βιάσουν πρέπει να μη θες...). Είμαι εκείνος ο τύπος που θέλει να μείνει πιστός στη γυναίκα του και στα παιδιά του και δεν τον ενδιαφέρει να πάει με κάποια άλλη γυναίκα (ακόμα και με τη Μίλα). Σε έχει δέσει η Μίλα τώρα και είναι μπροστά σου. (Δεν σε ποτίζει viagra γιατί τότε θα είχες στοιχεία - αν και πάλι ο δικαστής θα σου πει ότι το πήρες μόνος σου). Και αρχίζει και σου κουνιέται η Μίλα. Κλείνεις τα μάτια και προσεύχεσαι στον θεό (αν το συνηθίζεις). Με κλειστά τα μάτια δεν βλέπεις τίποτα οπότε μπορεί να γλυτώσεις. Έλα όμως που αυτή η εγκληματίας σε ακουμπάει. Λίγο στο...γόνατο να σε ακουμπήσει και να ξέρεις πως είναι μπροστά στου η Μίλα και ότι είναι γυμνή και ότι παίζει στα ηχεία το You can live your hat on του Τζο Κόκερ...υπάρχει περίπτωση να μην επιτύχει αυτή η αδίστακτη το στόχο της; Που όλοι ξέρουμε ποιος είναι (για να σε βιάσει πρέπε να υπάρχει συνουσία και για να υπάρχει συνουσία πρέπει...). Ούτε εκεί μπορείς να αντισταθείς. Ενώ από την άλλη αν ήταν μία γυναίκα στη θέση μου και κάποιος προσπαθούσε να τη βιάσει... θα μπορούσε να νιώσει την απέχθεια και την αηδία (οι γνώμες διίστανται στη περίπτωση που ο κάποιος είναι ο Μπρατ Πιτ αλλά σε αυτό θα φτάσω αργότερα).

3)Ο δικαστής δεν πρόκειται να σε πιστέψει με καμία. Φαντάσου τη Μίλα όρθια στο δικαστήριο με το φόρεμα και λίγο ανέμελο το μαλλί και λίγο πιο δίπλα ο άτυχος να περιγράφει τη πέρασε στα χέρια αυτού του "τέρατος". Πόσα ψυχολογικά προβλήματα του έχει αφήσει το περιστατικό μπλα μπλα μπλα...Με τη καμία δεν σε πιστεύει ρε...

4)Δεν θα σε πιστέψουν ούτε οι εφημερίδες που θα κάνουν πλάκα με τη πάρτη σου.

5)Δεν θα σε πιστέψουν οι φίλοι σου. Γενικά, δεν θα σε πιστεύει κανένας και οι κοινωνικές δομές θα σε πουν σίγουρα μαλάκα που πήγες και στο δικαστήριο.

6)Η γυναίκα σου θα σε χωρίσει είτε γιατί σε θεωρεί μαλάκα που πήγες στο δικαστήριο, είτε - πιο πιθανό από όλα - επειδή την απάτησες και πρέπει να έχει το κούτελο καθαρό (σε αγαπάει αλλά αυτό που έγινε δεν μπορεί να το αντέξει), είτε γιατί η όλη δημοσιότητα θα έχει "φθείρει" τον γάμο σας και μπλα μπλα μπλα. Θα λέει όμως στις φίλες της ότι τουλάχιστον την απάτησες με τη Μίλα και όχι με τη Μόνικα (Λεβίνσκυ) και μετά από χρόνια μπορεί και να περιφανεύεται που ένα μοντέλο μπήκε ανάμεσά σας στον τόσο εκπληκτικό γάμο σας...(μπλιαχ).

6)Θα χάσεις τη δίκη και όλοι θα σε θυμούνται σαν ένα αστείο και στο τέλος θα γίνεις αστικός μύθος γιατί αυτό που έκανες ήταν τόσο ηλίθιο που οι σκεπτόμενοι άνθρωποι μετά από μερικά χρόνια θα αναπολούν διστακτικοί για την ύπαρξη του γεγονότος (μόνο τα πρακτικά της δίκης θα υπάρχουν για να αποδείξουν την ύπαρξη σου - αλλά και τη βλακεία σου).

Εν ολίγοις:

• Αν είσαι η Μίλα Γιόβοβιτς μπορείς να βιάσεις οποιονδήποτε με χαρακτηριστική ευκολία χωρίς ποινικές κυρώσεις.
  
• Οι άντρες δεν είναι γουρούνια. Το νομοθετικό σύστημα φταίει. Χρειαζόμαστε προστασία από τον νομοθέτη.
• Γενικεύοντας το θέμα αν είσαι προικισμένος από τη φύση στην εξωτερική σου εμφάνιση (ακόμα και αν δεν είσαι διάσημος όπως η Μίλα) είσαι πάνω από τον νόμο - ως ένα σημείο.
• Ας μην τους βγάζουμε όλους τόσο εύκολα μαλάκες...
• Και γαμώ τις παμπ το Brass Monkey...
  

Αυτά εν ολίγοις. Γυρνώ στο διάβασμά μου αλλά πριν το κάνω, σας δίνω και ένα βίντεο από χθες το βράδυ με τον Μέσι να θυμίζει Μαραντόνα. Τι παικταράς είναι αυτός θεέ μου!!! Θαυμάστε... Μπαρτσελόνα - Χετάφε 2-0:

Gol de Messi al Getafe 18/04/07
Uploaded by futbloguista

Αυτό το post θύμισε πολύ αντροπαρέα. Γυναίκες και μπάλα...

Η επιστροφή του Μπατού.

Α! Σήμερα άλλαξα μέρος. Έχω έρθει στη βιβλιοθήκη. Πάρα πολύ όμορφα εδώ. Δεν έχει μόνο πληροφορικάριους τρελαμένους. Έχεις και άλλους τρελαμένους να διαβάζουν σαν χαζοί.

Χθες γύρισε και ο Μπατού και μας έλεγε τις ιστορίες του από τη Γαλλία. Πωπω. Με γέμισε τύψεις γιατί τον οδήγησα στο έγκλημα. Γιατί;

Οι Γάλλοι έχουν μία περηφάνια για το ότι γράφουν τη θρησκεία στα παλιά τους τα παπούτσια και για το ότι την έχουν διαχωρίσει από το κράτος και μπλα μπλα μπλα και ότι τα θρησκευτικά σύμβολα δεν έχουν καμία θέση στη δημόσια ζωή και μπλα μπλα μπλα...

Πριν από 2 μήνες όμως, έπεσα κατα λάθος σε μία είδηση στου ΒBC που μιλούσε για ένα άγαλμα του Πάπα που είχαν τοποθετήσει σε μια πόλη στη περιοχή της Βρετάνης (από εκεί είναι ο Μπατού). Πριν προλάβω να κοροϊδέψω τον Μπατού, μου είπε πως αυτή η πόλη ήταν η δική του. Δεν χρειάζεται να περιγράψω το τι έγινε. Επι δύο μήνες του την έλεγα για το άγαλμα του Πάπα και τον κορόϊδευα για την υποτιθέμενη θρησκευτικά ανεξάρτητη Γαλλία. Τον πείραζα συνεχώς...

Αποτέλεσμα; Χθες μας διηγήθηκε πως αυτός και 3 φίλοι του πήγαν μασκαρεμένοι στο άγαλμα και το γεμίσανε με μπογιές από πάνω ως κάτω. Την επόμενη μέρα, η μισή Γαλλία μιλούσε για τη βεβήλωση του αγάλματος και τα κανάλια κάνανε λόγο για τις εικόνες με τους δράστες που είχε η Γαλλική αστυνομία από την CCTV της περιοχής. "Περίμενα την αστυνομία να έρθει σπίτι μου", μου λέει ο Μπατού. "Ακόμα και τώρα που είμαι εδώ σκέφτομαι ότι μπορεί να πάνε στο σπίτι μου στη Γαλλία και να τα πούνε με τους δικούς μου...".

Μάθατε για το μακελειό στις ΗΠΑ; Ξέρετε τι υποστήριξαν οι New York Times; Ότι η όλη κατάσταση οφείλεται στο γεγονός ότι και οι υπόλοιποι μαθητές δεν είχαν όπλα για να αμυνθούν. Συγκερκιμένα μεταφέρω: "Οι φόνοι στη Βιρτζίνια, το χειρότερο μακελειό στην ιστορία μας, θα μπορούσε να έχει μετριαστεί αν έστω και ένα μέλος του πανεπιστημίου είχε τη δυνατότητα να ανταποδώσει τα πυρά". Το ότι θα πρέπει να πηγαίνω στο πανεπιστήμιο και με την κοντόκανη καραμπίνα δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Το κυλικείο θα πουλάει σφαίρες και χειροβομβίδες και στα διαλείμματα θα πηγαίνουμε για σκοποβολή. Μπορούμε να ανταλάσσουμε και όπλα αν τα έχουμε διπλά (όπως τα χαρτάκια με τους ποδοσφαιριστές που είχαμε μικροί)...

Αυτά. Πίσω στο Dimensionality Reduction...

Και πάλι πίσω...

εκεί, στον 5ο όροφο, στο ίδιο γραφείο (απλώς σήμερα άλλαξα πλευρά), με τον ίδιο φωτισμό, ένα laptop μπροστά μου, πολλούς κινέζους και λίγη όρεξη. Η μόνη αλλαγή είναι ο καταραμένος ο ήλιος που δεν λέει να κρυφτεί για να ησυχάσουμε λίγο.

Χεχε. Ο πρώην συγκάτοικός μου από τη Θεσ/νίκη σκέφτεται να έρθει Εδιμβούργο για μάστερ. Κώστα σκέψου το καλά φίλε... :)

Το Πάσχα μου στην Ελλάδα...

=>Ένα αεροπλάνο.

=>Αλκοόλ.

=>Αλκοόλ.

=>Ένα τηλεφώνημα.

=>Ανάσταση.

=>Ένα ακορντεόν.

=>Ένα αρνί.

=>Αλκοόλ.

=>Αλκοόλ.

=>Μπουζούκια.

=>Αλκοόλ^5.

=>Hangover.

=>Διάβασμα.

=>Διάβασμα.

=>Champions League.

=>Διάβασμα.

=>Θεσσαλονίκη.

=>Ένα ραντεβού (καλά πήγε - φτάνει να το αποφασίσω).

=>Ένας καφές.

=>Μία συζήτηση.

=>Αλκοόλ.

=>Αμαξοστοιχία 501 για Αθήνα.

=>Μία μακαρονάδα.

=>Ένα τηλεφώνημα.

=>Ένα ούζο με μεζέ στην ακρόπολη.

=>Ένα ποτό στο Εσκόμπαρ.

=>Ένας αγώνας δρόμου για το αεροδρόμιο με επίπεδα αλκοόλ που δικαιολογούσανε αυτόφωρο.

=>Ένα τηλεφώνημα.

=>Ένα αεροπλάνο.

(για όσους ρωτάνε τι τους έφερα: τσίκνισα λίγο τα ρούχα μου πάνω από το αρνί και τα έχω φέρει άπλυτα... ελάτε από το σπίτι να πάρετε μία τζούρα...)

Kein Zurück

Τα "Εκδρομή στα Highlands" No 2 και 3 χαθήκανε στη μετάφραση. Μπορεί να μπει μία μικρή αναφορά μετά με μερικές φώτο...

Καλό Πάσχα σε όλους.

Τελευταίο post πριν πάρω τη βαλίτσα για το αεροδρόμιο. Πτήση για Φρανκφούρτη και μετά Αθήνα. Καλό Πάσχα σε όλους. Καλά να περάσετε και από βδομάδα πάλι πίσω.

Περαστικά σε όσους πονάνε. ;) Θα περάσει...

Και μια ατάκα Νίκου πριν φύγω για να μην το χάνουμε.

(Είμαστε μέσα στο αμάξι και γυρνάμε από το Στέρλινγκ τη Δευτέρα. Λέμε όλοι τι θα κάνουμε όταν φτάσουμε σπίτι γιατί λείπουμε και τρεις μέρες.)

Εγώ: Πωπω. Εγώ θα πάω να κάνω ένα ντουζ να χαλαρώσω.
Μαριαλένα: Ναι ναι. Κι εγώ. Ότι πρέπει είναι τώρα.
Νίκος: Χμμμ. Εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω. Έχω ένα μπουκάλι κρασί. Θα το ανοίξω με τη Γαλλίδα να ακούσουμε Καρρά.

????

Νίκος: Ναι ναι μαλάκα της αρέσει. Της έβαλα προχθές Καρρά και μου έλεγε "I get the feeling".

Εκδρομή στα Highlands #1 (Intro)

Και λέω #1 γιατί είναι αδύνατον να περιγράψω το πως περάσαμε με ένα post μόνο. Κάποιοι μιλούσαν για τον παράδεισο, κάποιοι μιλούσαν για ένα θαύμα... (και χωρίς να κάνουν χρήση κάποιου παραισθησιογόνου). Από την άλλη όμως, μετά από τόσο καιρό στο εργαστήριο δεν νομίζω ότι μπορεί να μας λάβει κανείς υπ' όψιν για να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα. Το σίγουρο είναι ότι αυτές τις τρεις μέρες τις ευχαριστηθήκαμε για τα καλά και ήταν μία πάρα πολύ καλή απόδραση από το άγχος και τη δουλειά.

(Το πρόβλημα είναι ότι μερικοί νομίζουμε ότι είμαστε ακόμα εκεί...)

Λοιπόν, ας τα πάρουμε με τη σειρά. Τη πρώτη μου αυτή επίσκεψη στα υψίπεδα την έκανα με τους παρακάτω:


Από τα αριστερά προς τα δεξιά: Δανάη (αν θυμάμαι καλά γιατί το πρόβλημα μνήμης το έχουμε - και χειροτερεύει μάλιστα), Γιώργος, Νίκος, Μάριος, Ελένη, Λητώ, Μαριαλένα, Αρετή και Δημήτρης. Η διαδρομή που ακολουθήσαμε ήταν αυτή που φαίνεται στην παρακάτω εικόνα (καλό ε; μόνος μου το σκέφτηκα):


Ξεκινήσαμε λοιπόν με δύο αμάξια απο το Εδιμβούργο με πρώτο προορισμό το Ινβερνές. Στη διαδρομή περάσαμε μέσα από το Loch Lomont που είναι μία τεράστια περιοχή με λίμνες και δάση. Δεν χρειάζεται να πω κάτι για την διαδρομή. Απλώς απίστευτη.

Στη συνέχεια ανεβήκαμε στο Loch Ness που ήπιαμε καφεδάκι με το τέρας και φάγαμε fish 'n chips. Ψιλοερημιά στο Loch Ness γιατί φτάσαμε λίγο αργά (16:00!!!!!) και δεν είχε κόσμο. Δεν δούλευε και το καραβάκι για να μας πάει βόλτα. Mετά πάνω για το "Αμστερνταμ του Βορρά" (δικός μου όρος αλλά το Ινβερνές μοιάζει πολύ με το Άμστερνταμ - αλλά δεν έχω πάει στο Άμστερνταμ - ?!?!). Πανέμορφο το Ινβερνές.

Εμπειρία #1: Στα κλαμπ στο Ινβερνές δεν σε αφήνουν να μπεις μετά τις 12:00 το βράδυ. Όσο πιο βόρεια πας τόσο πιο κατεστραμένοι είναι ρε. Πωπω. Το θυμάμαι και μου ανάβουν τα λαμπάκια. Τεσπα...

Στο Ινβερνές η Λητώ (που καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού δούλεψε σαν ξεναγός - με τα καλύτερα μάλιστα αποτελέσματα - τη συστήνω ανεπιφύλακτα) μας πήγε σε ένα κορυφαίο B&B (Bed and Breakfast ρε άσχετε - μμμμμ) όπου και μείναμε για το πρώτο βράδυ. Μία μικρή βόλτα στο Ινβερνές για μία μπύρα και μετά σπίτι γιατί την επομένη ήταν Κυριακή και όλοι είχαν τόσα πολλά πράγματα να κάνουν σε αυτή τη σκατοχώρα και έτσι έπρεπε να πάνε για ύπνο κατά τις 3 και να κλείσουν όλα τα κλαμπ...(τεσπα).

Καταλύσαμε στο B&B λοιπόν για να ξεκουραστούμε - λυποθυμήσουμε από τη κούραση. Εδώ τελειώνει και η πρώτη μας μέρα στα Highlands.

Θα παραθέσω μόνο μερικές φώτο από την πρώτη μέρα και θα συνεχίσω στο επόμενο post με τη δεύτερη. Θέλω να σας κρατώ σε αγωνία.

*Ο Μάριος, η Λητώ και ο Νίκος.


*Το ένα μπισκότο από τα 154 που έφαγε η Λητώ.

*Το Loch Lomond. Έχει κάτι νησάκια εκεί στη μέση που θα ήθελα να επισκεφθώ κάποτε.


*Το σπίτι-μπαξές. Πεινάς; Ανοίγεις το παράθυρο και κόβεις ένα μήλο.

* Ο Νίκος, η Λητώ, η Ελένη, ο Δημήτρης και η Αρετή στο Loch Ness. Γαμώτο είχαν κλείσει τα καραβάκια και δεν μπορούσαμε να κάνουμε βόλτα στη λίμνη. Είμαι σίγουρος ότι θα το έβρισκα το τέρας.


*Δεντροστοιχία στη πλαγιά. Τα Highlands είναι γεμάτα από τέτοια μικρά δασάκια.

*Εγώ, η Λητώ και ο Νίκος στο αμάξι.


Η εκδρομή με αριθμούς:

Απόσταση: 640 μίλια (περίπου 1000 χιλιόμετρα)
Ανώτατη ταχύτητα: 110 mph
Διάρκεια: 3 μέρες
Βενζίνη: 90 λίρες
Διαμονή: 33 λίρες (το άτομο)
Άτομα: 5+5 (με τους πρώτους 5 παίρνεις άλλους 5 δώρο)
Κάστρα: 6
Κάστρα που μπήκαμε μέσα: 3
Αποστακτήρια ουίσκυ: 1 (Talisker)
Μπισκότα: 6 πακέτα (TESCO και SCOTMID)
Αλκοόλ: 2 τεκίλες, 1 ρούμι, 1 ουίσκυ και 1 κρασί
Αλκοόλ που κατανάλωσε η Μαριαλένα: Περίπου τα 3/4 των αποθεμάτων
Ατάκες Νίκου: 54
Φωτογραφίες από την τροχαία: ?

To be continued...

Προς απάντηση...

...γιατί ο Νούλο πήγε να μας τη πει. Λοιπόν, μόλις έχω γυρίσει από τα Highlands και είμαι πολύ πτώμα. Δεν θα γράψω τίποτα τώρα για την εκδορμή γιατί περιμένω τις φώτο.

Όσον αφορά τον νεκρό οπαδό του ΠΑΟ στην Ελλάδα:

Η φόρμουλα είναι μία και είναι και πετυχημένη:

Οπαδισμός
+
Ηλιθιότητα
+
Ανέχεια
=
Βία.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, κύριοι υπεύθυνοι είναι οι ΠΑΕ διότι (θα μιλήσω μόνο για τις μεγάλες ΠΑΕ γιατί αυτές έχουν τη δύναμη και τον κόσμο - τι να πω για τους οπαδούς του Ιωνικού...):

-Η ΠΑΕ Ολυμπιακός δίνει δουλειά στους χούλιγκανς (δύο από τους συληφθέντες των επεισοδίων είναι υπάληλλοι της ΠΑΕ Ολυμπιακός). Δεν κάνει απολύτως τίποτα για να τους βγάλει από τις τάξεις των οπαδών της. Θέλει να τους έχει από κοντά. Γιατί; Η εξίσωση είναι απλή:

Οργανωμένοι=Κόσμος=Φωνή=Δύναμη=...

-Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Μία από τα ίδια. Καμία προσπάθεια εξυγίανσης λόγω πολιτικού κόστους. Απλή αναπαραγωγή του μίσους και της ηλιθιότητας. Δεν τους διαχωρίζω σε τίποτα από τους γαύρους.

-Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Καλά. Αυτοί είναι οι χειρότεροι. Οι τελευταίες 4 διοικήσεις είχαν στα ώπα ώπα όλα τα καλόπαιδα της Θύρας 4. Γιατί; Πρώτον γιατί νόμιζαν ότι αλλιώς δεν θα μαζέψουν κόσμο. Δεύτερον γιατί νόμιζαν ότι αυτή η πλειοψηφεία αντιπροσωπεύει το σύνολο των οπαδών του ΠΑΟΚ. Γι' αυτό δεν θα υπάρχει κανένα κάθισμα ποτέ στη Θύρα 4. Και καλά να πάθουν. Αυτοί είναι μία από τις αιτίες που ο ΠΑΟΚ είναι εκεί που είναι. Και να πέσει στη Δ' δεν θα στενοχωρηθώ καθόλου.

(Βγάζω από το καλούπι τη ΠΑΕ ΑΕΚ αφού ο Ντέμης τον τελευταίο καιρό έχει κάνει σχεδόν ότι μπορεί για να βάλει μία τάξη. Αλλά ακόμα και εκεί φαίνεται η έλειψη ποδοσφαιρικής παιδείας αφού οι ηλίθιοι της original βάλουν κατά του ανθρώπου που από λιγούρια τους έκανε να νικάνε τη Μίλαν μέσα στο Ολλυμπιακό Στάδιο).

Αν σε όλη τη παραπάνω ανέχεια προσθέσεις την ηλιθιότητα του ανθρώπου που λειτουργεί σαν ζώο για ένα λόγο και μία αιτία που ακόμα δεν έχει καταλάβει... έχεις την ομελέτα της Τετάρτης. Αλλά ακόμα και τώρα που τέλειωσα να γράφω ότι ήθελα να πω, σκέφτομαι ότι και αύριο πάλι έτσι θα είναι όλα και ότι δεν υπάρχει καμία μα καμία ελπίδα να αλλάξει κάτι.

Γιατί πέρα από τις ΠΑΕ, υπάρχουν οι πολιτικοί, που δεν θέλουν να στενοχωρήσουν τις ΠΑΕ γιατί μπορεί να χάσουν καμία ψήφο. Και έτσι δεν πρόκειται να κάνουν ποτέ τίποτα.

Και όσο τα βλέπω όλα αυτά χαίρομαι ακόμα περισσότερο που έπαψα να ασχολούμαι με το ελληνικό ποδόσφαιρο μετά την ήττα του ΠΑΟΚ από τη Καλαμαριά. Και όσοι συνεχίζουν να ασχολούνται, ας βλέπουν Ιωνικό-Αιγάλεω τη Κυριακή το βράδυ για να νοιώθουν την ποιότητα του ελληνικού πρωταθλήματος.

Σημειώνω το απαράδεκτο εξώφυλλο του "ΦΩΣ" και της "Γάτας" την Πέμπτη το πρωί για να τονίσω και πάλι τη διαπρέπουσα βλακεία. Ας το διαβάσετε και πείτε μου αν είναι αυτό εξώφυλλο αθλητικής εφημερίδας μετά από τέτοια τραγωδία. Ντροπή και αίσχος γαμώτη μου: