Ξύπνησα...

...στις 02:00 τα χαράματα. Τώρα είναι 06:15 και η μέρα μου είναι ήδη στη μέση της. Έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου. Έχει αλλάξει η μέρα μου. Το meeting πήγε καλά. Μένουν όμως κάποιες διορθώσεις που πρέπει να κάνω μέχρι τη Παρασκευή αλλά δεν έχω καμία μα καμία όρεξη τώρα.

Την Παρασκευή έχει πάρτυ στης Αρετής για τα γενέθλιά της, που είναι σήμερα (χρόνια πολλά Αρετώ, ότι επιθυμείς να το αποκτήσεις και με ένα καλό διδακτορικό). Μάλλον το τελευταίο μου πάρτυ στο Εδιμβούργο. Έτοιμος για κρεπάλη.

Μίλησα και με τον Στέφανο σήμερα, όλα έτοιμα για Άμστερνταμ. Πρέπει να κλείσω όμως το εισητήριο του γυρισμού στην Ελλάδα. Είναι το μόνο που δεν έχω κλείσει. (Γιατί άραγε;).

Και να τι βρίσκεις όταν γυρνάς λίγο στο Ίντερνετ:

• Το "Μάθημα Σολφεζ" που είχαμε στείλει στην Eurovision το 1977 με τον Πασχάλη είχε γίνει τεράστια επιτυχία στο Ισραήλ και παιζότανε 12 χρόνια μετά. Δεν είναι ψέμα, βάζοντας "Greece" στο YouTube σου το βγάζει 4η επιλογή. Ο τύπος που το έχει ανεβάσει είναι Ισραηλινός και στα σχόλια του τραγουδιού μιλάει για το πόσο μεγάλη επιτυχία ήταν στο Ισραήλ. Το link για τους άπιστους.
• Έχοντας ένα λίγο σπάνιο επίθετο, μερικές φορές με συναρπάζει να ψάχνω ανθρώπους που έχουν το ίδιο ("Αλβανόπουλος"). Το έκανα και όταν ήμουν στον ΟΤΕ στο 131. Έτσι λοιπόν υπάρχουν: ένας Κοσμάς στην Αθήνα δερματολόγος, ένας Κώστας στη Λέσβο που έχει ξενοδοχείο, ένα Νίκος που παίζει κλαρίνο και ένας Γ. Αλβανόπουλος που κάνει περιβαλοντολογικές μελέτες. Χμ.
• Το πραγματικό όνομα της Χαρούλας Αλεξίου είναι Χαρίκλεια Ρούπακα και είναι 56 χρονών.
• Η Θήβα χωρίζεται σε 5 συνοικίες: παλαιός & νέος συνοικισμός, Κοντίτο, Τάχι, Αγίων Θεοδώρων και Πυρί. Εγώ πάντως όταν έκανα φαντάρος στη Θήβα, μια βλακεία και μισή ήταν. Μόνο τη σούρα που έριξα στη τελευταία μου έξοδο θέλω να θυμάμαι. Τότε που με τον Τσιόγκα ψάχναμε να βρούμε το δρόμο προς τη πυροβολαρχία. Ιούνιος '05.
  

Στα ακουστικά: Μιλτιάδης Πασχαλίδης - Δεν πίνω μονάχος.

Βάζω και τους στίχους που μου αρέσουνε πάρα πολύ και μπράβο και στον αδερφό μου που μου το έμαθε:

Αλλάζω το δέρμα μου

Κι ότι μου ζήτησες σου δίνω

Ετούτη η άνοιξη

Χαρές κερνάει μα εγώ δεν πίνω

Δεν πίνει θάλασσα ο βράχος

Κι εγώ δεν πίνω πια μονάχος

Δεν πίνει θάλασσα ο βράχος

Δεν πίνω μάτια μου μονάχος

Να να να...

Αλλάζω τη ρότα μου

Κι όσα μου πήρες χάρισμά σου

Τα χάδια τα πρώτα μου

Έτσι κι αλλιώς ήταν δικά σου

Στην ερημιά δεν ζει τ’ αηδόνι

Κι εγώ δεν θέλω να ’σαι μόνη

Στην ερημιά δεν ζει τ’ αηδόνι

Κι εγώ δεν θέλω να ‘σαι μόνη