Αγρύπνια.

Περπατώντας στο δρόμο σκέφτηκα το εξής: Αν πούμε ότι η θρησκεία (οποιαδήποτε) δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό φαινόμενο και έχει πραγματική βάση, τότε πως θα έπρεπε να είναι παρούσα η δικαιοσύνη του θεού; Θέλω να πω, μπορούμε να βασιζόμαστε στη μετά θάνατον επιβράβεση ή τιμωρία; Και γιατί να μην είναι πιο άμεση η δικαιοσύνη του θεού;

Ο καθένας σαν άνθρωπος δεν έχει πλαστεί καθ' εικόνα και ομοίωσή του; Γιατί να μη μπορώ λοιπόν να επιβάλω τη δικαιοσύνη που το θεϊκό κομμάτι του εαυτού μου μου υποδυκνείει; Και ας τιμωρηθώ μετά ρε παιδί μου. Όμως αν είχα δίκιο, να μου πει ο St. Petros "καλά έκανες". Και μετά σκέφτηκα: "Πόσο ύπουλες είναι αυτές οι θρησκείες ρε γαμώτο. Πρέπει ο καθένας να έχει το δικαίωμα να μετανιώσει μέχρι τη τελευταία του στιγμή. Και δεν μπορούμε εμείς να καθορίσουμε την τελευταία στιγμή." Χμ. Σαν να έχουν γραφτεί από έναν καλό μαθηματικό.

Έτσι λοιπόν, οι ήρωες-τιμωροί δεν μπορεί να είναι παρά όργανα του Σατανά και να αντιπροσωπεύουν το κακό. Ακόμα και αν ο σκοπός είναι καλός.

--------------
Ο ήλιος πέφτει σαν χρυσαφί μετάξι πάνω από τις στέγες του Εδιμβούργου.



Στα ακουστικά: Αγρύπνια - Γιάννης Αγγελάκας (Θανάσης Παπακωνσταντίνου)

Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!

Δίχως μια στάλα στοργή

σ' όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνεις

την κούπα σου που 'ναι πάντα αδειανή

Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη

βροχερή σαν Κυριακή

ξέρω γιατί, στ’ αυτί που σπαράζει

χιμάς και γλύφεις σαν το σκυλί

Δεν αγαπάς! Αφήνεις τους ψύλλους σου

τους ήχους που φτάνουν από μακριά

αγρύπνια, κακόφωνο όργανο

που αλέθεις των εκλεκτών το «ωσαννά»

Αγρύπνια, της κόλασης κήτος

είναι το φιλί σου φωτιά

Αφήνει μια γεύση από σίδερο

Πού 'χουν ξηλώσει καράβια παλιά

Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη

βροχερή σαν Κυριακή

ξέρω γιατί, στ’ αυτί που σπαράζει

χιμάς και γλύφεις σαν το σκυλί

Υ.Γ. Ο πατέρας μου για να μου φτιάξει τη διάθεση που διαβάζω στο εργαστήριο και για τον κακό καιρό, μου έλεγε πως και στην Ελλάδα έχει κρύο. Πως έχουν ανάψει τα καλοριφέρ και πως είναι με κουβέρτα. Του έλεγα πως δεν τον πιστεύω και έτσι μου έστειλε MMS. Α ρε πατέρα! Να είσαι καλά. Γέλασα με τη ψυχή μου. Θα τη παλέψουμε... :)