Back to base (?).

Πάει και αυτό. 2 εβδομάδες ήταν πολλές. Περάσαμε απίστευτα. Στο γάμο, στη Πέραμο, το διήμερο με Μπατού και Μπάτμαν. Όλα ήταν όμορφα και με πολύ αλκοόλ - στην Αλμύρα μας έχουν για θεούς μετά από τέτοιο λογαριασμό.

Έχω φτάσει Εδιμβούργο με γεμάτες μπαταρίες, όρεξη για δουλειά και λίγο πιο ήρεμος από ότι όταν έφυγα. Και επίσης λίγο πιο ώριμος νομίζω (πως μπορεί δύο εβδομάδες να σε κάνουν πιο ώριμο;). Ο καιρός εδώ είναι βροχερός - βλέπεις, ο κύριος λόγος που θέλω να τη κάνω είναι ότι δεν μπορώ άλλο στο σύννεφο. Καλή η βροχή, την αγαπώ, αλλά δεν γίνεται άλλο.

Τους βρήκα όλους καλά εδώ. Άλλοι να μου λένε για πάρτυ, άλλοι για πτυχιακές, άλλοι για διδακτορικά και όλοι (μα όλοι) οι Έλληνες για τον ήλιο και τη θάλασσα. Τι να κάνουμε παιδιά. Επιλογές είναι αυτές, πρέπει να τις αποδεχτούμε.

Πήρα και μία άτυπη απόφαση. Μάλλον γυρνάω Ελλάδα τον Σεπτέμβρη. Να χαλαρώσω και να δουλέψω για ένα χρόνο. Να δω τι παίζει, και να πάρω μετά αποφάσεις. Τόπος; Αρχικά Καλαμπάκι αλλά όσο πιο γρήγορα μπορώ Θεσσαλονίκη ή Αθήνα (με τη πρώτη να έχει προτεραιότητα). Χμ, ένα σπιτάκι χρειάζομαι. Ένα καλό...

Φιλιά, πίσω στη δουλεία...