Εκεί ψηλά...

...στο 5ο όροφο, τα φώτα είναι ακόμα ανοιχτά (όπως πάντα). Δουλειά; Χμ, δεν θα το έλεγα κι έτσι. Δύσκολα τα πράγματα. Αφότου γυρίσω από την Ελλάδα προβλέπεται τρελό τρέξιμο (αϋπνίες με την Αννίτα Πάνια).

Καινούργιο πάρτυ πάλι χθες για τα γενέθλια της Μαρίνας. Χρόνια πολλά και επίσημα Μαρινάκι. Καταστροφή ολοκληρωτική. Και μάλιστα είχα πει την Τρίτη ότι όλη την εβδομάδα δεν θα πηγαίνω πουθενά και θα κάθομαι σπίτι και θα διαβάζω. Φευ.

Όσο για τους αγαπητούς φίλους της Ρεάλ που μου πετάνε και comments και μιλάνε και για λογοκρισία (οι τσάτσοι του Φράνκο), κάνατε το λάθος φέτος να πάρετε πρωτάθλημα. 14 χρόνια θα κάνετε να ξαναδείτε. Τώρα με Τι-τι ειδικά θα κλάψουν μανούλες.

Τετάρτη πετάω. Μια νύχτα στον τόπο των Βριλ και μετά καινούργιο αεροπλάνο για Καβάλα.

Στα ακουστικά:

Locomondo - Πίνω μπάφους και παίζω Pro.
Cesaria Evora Radio - Από pandora.com.


Υ.Γ. Σκέφτομαι ότι η ζωή αυτού του blog φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της.