Βαβέλ.

Η νέα ταινία του Alejandro González Iñárritu με τον Μπραντ Πιτ και τη Κέτι Μπλάνσετ. Την είδαμε χθες το βράδυ στο vue.

Αρκετά καλή ταινία με σκηνές γεμάτες συναισθηματική ένταση και ωραία μουσική. Όχι κάτι ιδιαίτερο από ηθοποιία αλλά αρκετά καλή από σενάριο και σκηνοθεσία. Το μακιγιάζ του Μπραντ με απογοήτευσε (αν και η Λώρα πίστευε ότι είναι αληθινές οι ρυτίδες).

**Λες και είμαι κανένας κριτικός κινηματογράφου για να κρίνω. Αλλά αν ήμουν, αυτό θα πίστευα.

Τώρα για το νόημα της ταινίας, ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του. Η δική μου είναι ότι ήθελε να τονίσει το πόσο εύθραυστη είναι η ζωή μας και όσα θεωρούμε δεδομένα καθώς και το ότι μικρές και ανούσιες κινήσεις μας μπορεί να αλλάξουν την ζωή άλλων ανθρώπων δραματικά. Όλοι δεμένοι σε μία (στην ίδια) αλυσίδα.

Τώρα αν κάποιος διαφωνεί δεν θα μαλώσουμε.

Απλώς σήμερα στις ειδήσεις διάβαζα για την 27χρονη κοπέλα που κινδυνεύει να χάσει την όρασή της επειδή κάποιος άγνωστος της έριξε καυστικό υγρό στο πρόσωπο για να της πάρει τη τσάντα. Η γυναίκα αυτή θα μείνει τυφλή επειδή βρέθηκε στο λάθος μέρος (στάστη λεοφωρείου) τη λάθος στιγμή (την ώρα που η τρέλα - ή η απελπισία κάποιου - διασταυρώθηκε με τη φυσική της παρουσία).

Αξίζει μία τσάντα την όραση κάποιου; Αλλά πως να το τοποθετήσεις σε λογική βάση;
Όταν όλος ο κόσμος μας ζωγραφίζεται με παράλογα χρώματα.

**Πάντως αν ήμουν συγγραφεύς, έτσι θα το έγραφα.

Σουρεαλιστικό λεξικό:
Λογική: η σύμπραξη των ανθρώπων προς μία γενικά αποδεκτή συμπεριφορά με βάση μία γκάμα εμπεριών που στην ουσία βασίζεται στο παράλογο της ανθρώπινης ιστορίας και κοινωνίας.

Υ.Γ. Οι Γιαπωνέζες ξέρουν να ντύνονται πάντως...