Βραδιά κιθάρας...
...και όλως τυχαίως ανακαλύπτω το blog του δασκάλου μου σήμερα. Δάσκαλε να είσαι καλά και ευτυχισμένος. Ελπίζω να καταφέρουμε να τα πούμε κάποια στιγμή γιατί έχω να σε δω πάρα πολύ καιρό. Τώρα όμως που έμαθα για το ημερολόγιό σου (αυτό δεν είναι το blog στη τελική;) θα μαθαίνω και τα νέα σου...
Όποιος δει αυτό το post πριν τις 09:30 ας με πάρει τηλέφωνο. Είμαστε open source και όλοι έιναι ευπρόσδεκτοι. Προειδοποιώ όμως ότι είμαστε κυρίως του ελληνικού ρεπερτορίου (και δη του αριστερού - αν αφήσουμε το πρόγραμμα στον Λευτέρη). Κάτι σαν τις μέρες του πολυτεχνείου... (χιχι)...
Σχετική ανάμνηση: Θεσσαλονίκη στο σπίτι της Κατερίνας πριν από χρόνια. Στη παραλία μεγάλη παρέα με το Δάσκαλο μαζί και να πίνουμε μπύρες.
1 comment:
Γεια σου μαθητάρα!!!
Με περηφάνια μαθαίνω ότι συνεχίζεις την προσφιλή μας (κατά τα θεσσαλονικιώτικα χρόνια μας) συνήθεια των κιθαριστικών βραδιών. Εύγε!
Τι λέει ρε φίλε, πως πάει στη ξενιτιά; Ελπίζω να μην κατρακύλησες στον καζαντζίδη.
Τα καλύτερα εύχομαι, και σι γιου σουν (αι χοουπ).
Post a Comment