Μετακόμιση.

Έχετε δίκιο, ξέχασα να το αναφέρω. Μετακομίζω από το σπίτι που έμενα γιατί και οι τρεις συγκάτοικοί μου φεύγουνε. Γυρνάνε στη χώρα τους. Έτσι, αντί να ψάξω για τρεις καινούργιους, αποφάσισα να αλλάξω εγώ στέγη (γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μαργαριτάρια θα σου τύχουν - και είναι και κόπος). Έτσι, αφού μου είπε ο Μάριος ότι φεύγει ο συγκάτοικός του για το καλοκαίρι, αποφάσισα να πάω να μείνω στην West Port, προέκταση της Grassmarket, του δρόμου όπου κρεμούσαν τις μάγισες. Δευτέρα αλλάζω στέγη.

Όσο για χθες, πήγαμε στο St. Αndrews με την Μαρίνα και τη Μαρία. Το St. Andrews είναι μία πόλη 20,000 κατοίκων στα βόρεια του Εδιμβούργου και είναι γνωστό για τον καθεδρικό του ναό καθώς και για τα λείψανα του Αγίου Ανδρέα που μεταφέρθηκαν εκεί από ένα μοναχό από τη Κωνσταντινούπολη, λίγο πριν από το 1000 μ.Χ. (αν θυμάμαι καλά).

Αν ο υπέροχος καιρός της Σκωτίας δεν μας έκανε τη χάρη να βρέχει όλη την ώρα (γίναμε παπιά), ίσως η εξόρμησή μας να ήταν πολύ καλύτερη. Παρ' όλα αυτά, αργά το απόγευμα βγήκε ο ήλιος και τότε ανακαλύψαμε τη καλύτερη παραλία της Σκωτίας που εκτείνεται στα βόρεια της πόλης και δίπλα σε ένα από τα πιο διάσημα γήπεδα γκολφ που υπάρχουν (η πόλη είναι επίσης διάσημη για αυτό το λόγο). Μη φανταστείτε όμως καμία σοβαρή παραλία, με ξαπλώστρες και beach bar. Καμία σχέση. Παρ' όλα αυτά, μας έδωσε κάτι από αυτό που χρειαζόμασταν. Οι φώτο για το αρχείο:

Με τις κοπέλες στο κάστρο (ότι έχει απομείνει από αυτό) της πόλης.

Ποιος Κολόμβος; Η Μαρίνα ανακάλυψε την Αμερική...

Το St. Andrews από το πύργο που είναι δίπλα στο καθεδρικό ναό.

Και αυτός είναι ο λόγος που σήμερα είμαι άρρωστος.

Η ανατολική πλευρά από ότι έχει μείνει από τον περίφημο καθεδρικό ναό.

Η δυτική πλευρά - είδοδος.

Μια φωτογραφία που δεν ξέρω γιατί την τραβήξαμε γιατί δεν ξέρω τι είναι αυτό που είναι από πίσω μας (και μετά έπρεπε να σβήσουμε τους τάφους μου που είχα πάρει εγώ τόσες ωραίες φώτο).

Η θέα από το κάστρο της πόλης (προς τα κάτω - και σβήναμε τους τάφους μου).

Με τη Μαρία στο διάσημο γήπεδο γκολφ της πόλης.

Μια από τις καλύτερες φωτογραφίες (κι εδώ φαίνεται το αποτέλεσμα του assistant director).

Σαν Ροκ συγκρότημα.

Το πρόβλημα επελύθη. Είμαστε στον αέρα όπως παλιά.

Στο Εδιμβούργο βρέχει και όλοι στο MSN από την Ελλάδα έχουν βάλει τους ήλιους και τις παραλίες στα προσωπικά τους μηνύματα. Όχι ρε παιδιά. Μη μας το κάνετε αυτό σε εμάς τους Σκωτσέζους.

Σήμερα βγαίνουν τα αποτελέσματα για το μάστερ, ποιος δηλαδή έχει περάσει και ποιος όχι. Αν και δεν υπάρχει άγχος (από τη πλευρά μου), πολλοί περιμένουν με αγωνία (αδίκως κατά τη γνώμη μου) να δουν τι θα γίνει. Θα ενημερώσω το κοινό για το σφαγή αργότερα το βραδάκι.

Πρέπει να ετοιμάζομαι και για τη μετακόμιση...

Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.

Εχθές το βράδυ ανακάλυψα ότι έχω ένα Trojan στο laptop και γι' αυτό έχει διαλυθεί ο κόσμος τις τελευταίες μέρες με τις επιδόσεις του (όχι επειδή το έχω 4 χρόνια). Αυτό όμως δεν είναι το πρόβλημα. Το laptop το έκανα ένα format και όλα μέλι γάλα. Το πρόβλημα είναι ότι το σκουλικάκι αυτό έχει χτυπήσει και στον εξωτερικό σκληρό μου (WD 320 GB) όπου, όπως καταλαβαίνει κανείς, δεν είναι εύκολο να γίνει το format χωρίς να χαθούν τα δεδομένα.

Ακόμη και αν είχε DVD writer (που δεν έχω), θα μου έπαιρνε μερικές μέρες για να κάνω backup ότι έχω. Έτσι λοιπόν, έχουμε πάρει σβάρνα όλα τα forum (που ο θεός να μου κόβει MB και να τους δίνει bandwidth) για να βρούμε λύση. Παρ' όλα αυτά, δεν είναι τόσο εύκολο. Antivirus, registry cleaners και Windows Power Tools έχουν επιστρατευθεί στη μάχη εναντίον των Ελλήνων (και του Δούρειου Ίππου που έχουν βάλει στο μηχάνημά μου).

Το περίεργο είναι ότι είμαι (θέλω να πιστεύω) ένας από τους ανθρώπους που προσέχουν την ασφάλεια στον υπολογιστή τους. Εγκαθιστώ Firewall, παίρνω όλα τα updates, Antivirus, roll-on για τις μασχάλες, ψεκαστικό για τις μύγες. Τελικά το μόνο που κατάλαβα είναι ότι μπορεί να συμβεί και στις καλύτερες οικογένειες. Και όσο και να προσέχεις, δεν σου εξασφαλίζει τίποτα.

Συνέχεια στη μάχη λοιπόν, αλλαγή όλως των password σε όλα τα site και ο θεός βοηθός. Αν κανείς από την άλλη έχει 320 ελεύθερα GB για να μου παραχωρήσει για μερικές μέρες, ας μην διστάσει...

Υ.Γ. Καλή αρχή και στον φίλο τον Νούλο με το καινούργιο του blog. Μπορείτε να το βρείτε στα links. Ε, κοίτα λίγο πιο αριστερά. Εκεί που λέει "Links"... :P

Χαλάζι.

Χθες έμαθα να μαγειρεύω κις από τον Μπατού. Καλά έχω γίνει τρομερός μάγειρας. Αν δεν μου κάτσει το μάστερ το βλέπω για εκπομπή μαγειρικής (καλά καλά, πλάκα κάνω). Ακόμα ένα γεύμα λοιπόν σπίτι μας χθες και μετά χορός και χαρτοπετσέτες. Η συνέχεια επιφύλασσε πάρτυ στην St. Andrews Square και αρκετό ακόμα αλκοόλ με αποτέλεσμα να γυρίσουμε σπίτια μας ζάντες πάλι.

Τουλάχιστον όμως εγώ δεν έχασα το αεροπλάνο για Ολλανδία όπως το έχασε ο Ματ, ο οποίος το έπαιζε προχθές και δυνατός χαρακτήρας και δεν ήθελε να έρθει στο πάρτυ (και παραλίγο να τον πιστέψω). Χθες το βράδυ όμως χόρευε πάνω στη καρέκλα (α ρε Λώρα και Δημήτρη τι χάνετε) και είχε εκείνο το γνωστό μεθυσμένο χαμόγελο ζωγραφισμένο. Κακή παρέα οι Έλληνες. :)

Ο καιρός μας έχει κάτι από χαλάζι σήμερα στο Εδιμβούργο για να μας φτιάξει τη διάθεση. Ααααχ. Και όσο σκέφτομαι ότι κάποιοι κάνουν μπάνια στην Ελλάδα (εκεί στους αμμόλοφους στη Καβάλα στα beach bar με μουσικούλα και κοκτέιλ).

Έρευνα του...

...πανεπιστημίου Johns Hopkins απέδειξε ότι οι γυναίκες που έχουν κάνει στοματικό έρωτα σε περισσότερο από 5 συντρόφους στη διάρκεια της ζωής τους έχουν 250% περισσότερες πιθανότητες να πάθουν καρκίνο του φάρυγγα.

Δεν χρειάζεται να το αναλύσω. Προπαγάνδα της εκκλησίας και του Χριστόδουλου. Είναι πεντακάθαρο... :)

Ο καιρός στο Εδιμβούργο αίθριος με ηλιοφάνεια. H θερμοκρασία στους 13 βαθμούς Κελσίου και στα ακουστικά Σωκράτης Μάλαμας.

Έκλεισα εισητήριο για Ελλάδα. 27 Ιουνίου με 12 Ιουλίου θα λιώνω στις παραλίες - υπόσχομαι να πάθω ηλίαση...

Τελικά δεν είναι μακριά...

Ο Wissam είναι στον Λίβανο και του παρήγγειλα να μου αγοράσει ένα παλαιστινιακό φουλάρι (για να λέω ότι το έχω από τον Λίβανο). Χθες με βρήκε στο MSN και κατάλαβα τελικά ότι ο πόλεμος δεν είναι τόσο μακριά...

Wissam-In Lebanon says:

hi

Lupus says:

Hey mate.

Lupus says:

Where are you?

Wissam-In Lebanon says:

lebanon

Lupus says:

Are you in Lebanon?

Lupus says:

Oh god.

Lupus says:

How are you?

Wissam-In Lebanon says:

okay

Lupus says:

Everything ok? Are you getting drunk enough?

Wissam-In Lebanon says:

its war in here.

Wissam-In Lebanon says:

semi-war

Wissam-In Lebanon says:

started the same day I arrived

Lupus says:

Is it? I didn't check the news since lots of days before....

Lupus says:

Is it too dangerous in your area?

Wissam-In Lebanon says:

all leb is dangerous

Wissam-In Lebanon says:

bombs...

Wissam-In Lebanon says:

just wanted to tell you

Lupus says:

Oh mate.

Wissam-In Lebanon says:

I cannot bring you the scarf

Lupus says:

Don't worry mate.

Wissam-In Lebanon says:

because the war now is in the palestenian camps

Wissam-In Lebanon says:

so I cannot get in to get you one.

Lupus says:

Take care of your self and come back as soon as possible...

Lupus says:

Don't worry about the stupid scarf...

Wissam-In Lebanon says:

3rd of june I will be there

Lupus says:

Waiting for you for a crazy party...

Wissam-In Lebanon says:

hehe

Lupus says:

Have to go mate. See you later ok? Take care eh...

Wissam-In Lebanon says:

take care

Όλα καλά.

Μπαίνουμε σε καινούργιους ρυθμούς. Πολύ ωραία πολύ ωραία. Οι φώτο από το πάρτυ είναι όλες στο Facebook. Όποιος δεν το έχει ανακαλύψει ακόμα, ήρθε η ώρα. Βαριέμαι λίγο να τις ανεβάσω και στο blog γιατί πρέπει να τις κάνω upload μία μία. Άντε και όποιος δεν θέλει να κάνει λογαριασμό στο Facebook, μπορεί να τις δει σε αυτό το link.

Αντ' αυτού βάζω μια γελοιογραφία από το έθνος που μου άρεσε πολύ:


Πάμε με φόρα λίγο τώρα για τη πτυχιακή...

Στα ακουστικά: Πυξ Λαξ.

Αυτό το κακό...

...να μη θυμάμαι τίποτα από τη προηγούμενη νύχτα!!! Το τελευταίο πάρτυ έχει τελειώσει πλέον. Το σπίτι έχει έρθει στη φυσιολογική του κατάσταση και έχω λίγη δύναμη για να κάτσω μπροστά στο laptop και να γράψω ένα post.

Το πρόβλημά μου είναι τεράστιο τελικά. Δεν είναι που δεν θυμάμαι τίποτα αφότου έγινα κομμάτια. Είναι που δεν θυμάμαι τίποτα και από πιο πριν, όταν ήμουν καλά. Μεγάλο πρόβλημα...

Πάει κι αυτόοοο (ή αλλιώς: Exams Report #6)

Πάει κι αυτό. Security ήταν και πέρασε. Τα θέματα μέτρια (ούτε δύσκολα ούτε εύκολα) αλλά εγώ δεν είχα προετοιματεί όπως θα ήθελα. Δεν πειράζει όμως, ότι έγινε έγινε. Άντε και καλό dissertation...

Επίσημη πρώτη και στο γυμναστήριο σήμερα. Να λιώσουμε τα κορμιά μας στο βωμό της παραλίας (χιχι). Ε, λίγη γυμναστική δεν κάνει κακό. Ειδικά μετά από έναν ολόκληρο χρόνο απραξίας, ίσως βοηθήσει να καθαρίσει λίγο και το μυαλό (τα χέρια μου πονάνε αλλά δεν το συζητάμε).

Επίσημη πρώτη και για τα πρώτα μου μπιφτέκια με πατάτες. Υπό την καθοδήγηση του Μπάμπη, δύο ταψιά με 10 μπιφτέκια και πατάτες στο φούρνο είναι τώρα έτοιμα στη κουζίνα για κατανάλωση. Άντε Μάριε και μπορεί τελικά το καλοκαίρι να μην είναι τόσο "καλοκαίρι της πείνας". (Μάλλον θα είναι ε;)

Επίσης, χθες έγινε κάτι άλλο πολύ σημαντικό που θα έπρεπε να αναφέρω μιας και το περίμενα αρκετό καιρό (1,5 χρόνο κοντά). Τα τελευταία 7 χρόνια παρακολουθώ μια σελίδα. Την www.23.com που βρήκα για πρώτη φορά το 2000 μετά από μια άσκοπη περιήγηση στο Ίντερνετ (και λίγο καθοδηγημένη καθώς το 23 είναι το αγαπημένο μου νούμερο). Την πρώτη φορά που μπήκα στην σελίδα υπήρχε μία εικόνα (κανένα link, καμία πληροφορία, κανέναν άλλο στοιχείο - μόνο μία εικόνα). Η εικόνα εκείνη ήταν μία πυραμίδα της οποίας οι πλευρές αθροίζονταν στον αριθμό 23 σε αριθμούς από λατινικούς και κανονικούς χαρακτήρες (οι δύο πλευρές της πυραμίδας ήταν ορατές).

Μου κίνησε τη περιέργια και άρχισα να τη παρακολουθώ. Από τότε, μία φορά την εβδομάδα έμπαινα στη σελίδα για να δω αν έχει αλλάξει κάτι. Μετά από 1,5 περίπου χρόνο από τη πρώτη φορά που είδα την σελίδα, η εικόνα άλλαξε και τη θέση της πήρε μία εικόνα από μία παρέλαση με ανθρώπους ντυμένους με πολύχρωμα ρούχα. Η φωτογραφία ήταν τραβηγμένη από μακριά και δεν μπορούσες να διακρίνεις κάποιο στοιχείο. Μετα από 1,5 χρόνο (περίπου) ξανά η φώτο άλλαξε. Αυτή τη φορά υπήρχε ένα ζευγάρι δάχτυλα που κρατούσε έναν ψηφιακό δείκτη με τον αριθμό 23 πάνω. Το μοτίβο το ίδιο, καμία πληροφορία πέρα από την εικόνα. Αυτή τη φώτο με τον ψηφιακό δείκτη την είχα κρατημένη αλλά την έχασα μετά από έναν format.

Πριν από 1,5 χρόνο περίπου αυτή η φώτο άλλαξε και τη θέση της πήρε η παρακάτω:



Και για να φτάσουμε στο σημαντικό γεγονός, η φώτο άλλαξε πάλι προχθές, και τώρα προβάλεται αυτό:


Μετά από λίγο googling και τη βοήθεια του φίλου μου του Ματ που είναι από την Ολλανδία, βρήκα ότι το εικονιζόμενο μαγαζί βρίσκεται σε μία πόλη στην Ολλανδία και ότι είναι απέναντι από έναν σιδηροδρομικό σταθμό. Και το μυστήριο... συνεχίζεται.... :)

Λίγες ώρες...

...μας χωρίζουν από το τέλος. Τρομερή έλλειψη συγκέντρωσης. Καινούργια τραγούδια στα ακουστικά:

*Perry Blake - The Hunchback of San Francisco
*Bob Dylan - One more cup of coffee for the road
*Nick Cave - Into my arms
*Massive Attack - Unfinished Sympathy

01:00 Σαββάτο βράδυ. Πέφτω (για ύπνο - αν θέλετε).

Beltane Fire Festival photos

Πριν μπαγιατέψει το νέο (μόνο 10 μέρες πέρασαν) ας βάλουμε τις photo από το Beltane Fire Festival. Ο teddy είναι ο καλλιτέχνης στις παρακάτω φώτο...

Eγώ, Λητώ, Χριστίνα, Μαρία, Μαρίνα και wissam...

Και ο παρθενώνας ξανά.

H θέα του Εδιμβούργου από το Carlton Hill.

Πριν από δύο χρόνια και πριν από ένα χρόνο...

Σήμερα έλαβα ένα πολύ συγκινητικό mail από έναν φίλο από το στρατό. Μου θύμιζες ότι τέτοια μέρα ακριβώς πριν από δύο χρόνια παρουσιαστήκαμε στο ΚΕΠΒ στη Θήβα. Δεν θα ξεχάσω που έφτασα στις 06:00 το πρωί στη Θήβα μαζί με το πρώτο άτομο που γνώρισα στη θητεία μου, τον Νίκο το Τσιόγκα. Λίγες ώρες μετά πίναμε χυμό σε μία καφετέρια έξω από το κέντρο μαζί με 40 μεθυσμένους Ρώσσους (μας γύρισε το κεφάλι με το θέαμα - ούτε ένας Έλληνας - λέγαμε: "Που πάμε ρε μαλάκα;"). Λίγες ώρες μετά ανεβαίναμε τη ανηφόρα που οδηγούσε στη 5η Μοίρα και στην Α πυροβολαρχία. Η πρώτη νύχτα. Χμ.

Ένα χρόνο μετά, στο Βόλο, τέσσερα άτομα παίρναμε το απολυτήριο από τον Σχη. Ένας ολόκληρος χρόνος γεμάτος με αναμνήσεις που δεν πιστεύω ότι θα ξεχάσουμε ποτέ. Χεραιτίσματα σε όλα τα παιδιά κάτω στην Ελλάδα και όπου και αν βρίσκονται. Να είναι καλά και εύχομαι του χρόνου τέτοια μέρα να μπορέσω να τους μαζέψω να πιούμε μια ρετσινούλα.

Όσον αφορά το τώρα, μετά από έναν 12ωρο ύπνο, σκέφτομαι να αρχίσω να οργανώνομαι χαλαρά για το επόμενο μάθημα που είναι τη Δευτέρα. Computer Security και Julian Brandfield... Χμμμ...

Υ.Γ. Και σήμερα παρουσιάζεται και η 299 ΕΣΟ. Μύρισε ψαρίλα λίγο, ακόμα κι εδώ στο Εδιμβούργο.

Y.Γ. 2 Πολλά χρόνια πολλά στον αδερφό μου που κλείνει σήμερα τα 22 του χρόνια. Μείνει εκεί που είσαι μικρέ. Μην ανεβαίνεις άλλο. Φιλιά πολλά.

Exams Report #5

Με το μάτι να κλείνει από την αυπνία αλλά με την ηρεμία του αναπόφευκτου έκατσα και στο θρανείο του Adam Hall. Advanced Databases από το ελληνικό λόμπι που έχει προτιμήσει Βίγλα για το δέυτερο εξάμηνο. Τα θέματα θα μπορούσα να τα πω..."ξεχωριστά" καθώς χαρακτηρίζονταν ιδιαίτερα από την ανάγκη συνδιαστικής σκέψης. Με λίγο λόγια, αν είχες μάθει κάτι παπαγαλία, θα έγραφες 0. Χρειαζόταν να έχεις βαθιά κατανόηση των θεμάτων.

Ελπίζω ότι γράψαμε καλά (με μία συγκρατιμένη αίσθηση αισιοδοξίας). Θα δείξει η νεκροψία, ή μάλλον... η αναφορά λόχου (να μη ξεχνιόμαστε).

Ακολουθεί post με τις φώτο από το Beltane Fire Festival που πήρα από το Θοδωρή.

Τώρα πρέπει να κοιμηθώ γιατί δεν αντέχω άλλο.

Batou for ever...

Exams Report #4

Πολύ πολύ καλά. Parallel Architectures, Marchelo Cintra και τα μυαλά στα κάγκελα. Τόσο βρίσιμο που έφαγε αυτός ο τύπος όλη τη χρονιά, το ξεπλήρωσε με τις εξετάσεις. Ωραία και βατά θέματα και το πρώτο μάθημα από το οποίο έφυγα πριν τελειώσει το δίωρο.

Το πρωί όμως ήμουν στη βιβλιοθήκη και προσπαθούσα να διαβάσω. Πρακτικά αδύνατο. Όπως είπαμε και με το Χοσέ, χρειαζόμαστε περισσότερη μνήμη, μεγαλύτερο σκληρό και ένα format για να φτιάξουμε το κεφάλι. Τώρα πρέπει να πάω στπίτι για να διαβάσω. Χε. Δεν υπάρχει περίπτωση. Δεν λειτουργεί λέμε ρεεεε!

Δίνω λοιπόν ξανά αύριο το πρωί το ADBS (καλός πολίτης, επί τη ευκαιρία). Άντε να φεύγει και αυτό για να μείνει μόνο το CS στο τέλος. Και μετά...πάρτυυυυυ!!!!

Υ.Γ. Ο καιρός τα έχει παίξει στο Εδιμβούργο. Κάθε λίγο και λιγάκι ξεκινάει μια δεκάλεπτη βροχή. Έτσι μόνο και μόνο για να σου λερώσει το παντελόνι...

Στα ακουστικά: Goran Bregovic.

Ξύπνημα...

Για ξυπνητήρι χρησιμοποιώ κάθε μέρα το κινητό μου. Σου δίνει τις επιλογές να το βάλεις να χτυπήσει μέχρι και με 5 ήχους και σε 5 διαφορετικές ώρες. Αφού λοιπόν ρυθμίσω τα λεπτά τότε το ξυπνητήρι χτυπάει κάθε μέρα με τους εξής ήχους (σε σειρά και με 10 λεπτά διαφορά ο ένας από τον άλλον):

1. Όχι άλλο κάρβουν από Νίκο Κούρκουλο (ότι πιο βασανιστηκό).

2. Η εισαγωγή από το "Σιγά μη κλάψω" του Γιάννη Αγγελάκα με τους Επισκέπτες (και λέω η εισαγωγή γιατί δεν σου επιτρέπει να παίξεις όλο το κομμάτι από το ξυπνητήρι).

3. Ένα κομμάτι που μου είχε δώσει ο Θανάσης ο Νούλας και δεν ξέρω πως το λένε - ψιλο μπιτάκι.

4. Η εισαγωγή από το "Έρημα Κορμιά" του Θανάση Παπακωνσταντίνου αλλά όχι με τη Μελίνα Κανά, μία άλλη τραγουδάει από ένα live.

5. Η Ανδρομέδα του Θανάση Παπακωνσταντίνου (εισαγωγή). Καλά δεν μπορούσε να λείπει...

Έτσι, κάθε πρωί ξυπνάω με τους παραπάνω ήχους, με την ίδια (ή μερικές φορές διαφορετική) σειρά. Το χειρότερο είναι ο Κούρκουλος πάντως γιατί το ξυπνητήρι επαναλαμβάνει το "Όχι άλλο κάρβουνο" για μερικά λεπτά.

Che fece... il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος το ’χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντας το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι – το σωστό – εις όλην την ζωή του.

Καβάφης

*Καλή διαδρομή στο καινούργιο μονοπάτι φίλε Γ. Θα μου τα πεις κι από κοντά τον Ιούνιο.

Ας γυρίσουμε κι εμείς να τελειώσουμε αυτό που αρχίσαμε τον Σεπτέμβρη...

Φοιτητική μέρα...

Απίθανο το Belane Fire Festival. Θύμιζε πολύ το φετσιβάλ στο Halloween που είχε γίνει στη Princess. Πάρα πολύς κόσμος και πάρα πολοί χορευτές/φεστιβαλιστές. Πιο πολλές φώτο σύντομα (μόλις μου στείλει ο Θοδωρής ότι έχει γιατί με το κινητό δεν γινότανε). Οι παρακάτω είναι μόνο μερικές αξιόλογες από το κινητό:

Μία από τις ομάδες που πετύχαμε στο δρόμο για το Carlton Hill.

Προετοιμασία πριν την έναρξη.

Το φεγγάρι και η "Ακρόπολη" του Εδιμβούργου.

Αρκετοί χορευτές ήταν γυμνοί και η μουσική περιλάμβανε τύμπανα - και μόνο τύμπανα. Πολλά χρώματα στις ομάδες και πολλά στοιχεία από μεσαιωνικές εποχές. Η δε θέα του Εδιμβούργου από το Carlton Hill καθώς και το φεγγάρι με την ακρόπολη... απίστευτα.

Στο τέλος του Φεστιβάλ (στο οποίο δεν κάτσαμε γιατί μετά από ένα σημείο κουραστήκαμε και φύγαμε), οι κόκκινοι χορευτές (εθελοντές - γυναίκες και άντρες) σκορπίστηκαν μέσα στο πλήθος και όλοι λέγανε Happy Beltane Day! και φιλιόντουσαν με το κοινό (όταν λέω φιλιόντουσαν εννοώ φιλιόντουσαν). Οι πιο πολλοί χορευτές πέρασαν τη νύχτα πάνω στο λόφο και στην εξοχή.

Ωραία εμπειρία. Αν το ήξερα πιο νωρίς θα προσπαθούσα να γίνω και γω εθελοντής στο Beltane Fire Society και να πάρω μέρος στη τελετουργικό. Ποτέ δεν ξέρεις...

Όσον αφορά για τη σημερινή μου μέρα:

Α! Μου θύμισε Θεσσαλονίκη. Ξύπνησα κατά τις 13:00, πήγα για καφέ κατά τις 15:00 στα γρασίδια (!!!) στη Princess St. δίπλα στο μουσείο. Μετά για δεύτερο καφέ και Jenga στο Forest Cafe (όπου πετύχαμε πολλούς χορευτές από τη χθεσινή βραδιά που μόλις είχανε κατεβεί από το λόφο). Μετά σπίτι με Λητώ, Μάριο και Wissam για φαγητό και ούζο (!!!).

Άγχος; Ποιο άγχος; Σιγά! Λες και είμαστε σε περίοδος εξετάσεων...

Τι έμαθα σήμερα; Ότι στη Σ. Αραβία οι γυναίκες δεν παίρνουν ταυτότητα ποτέ στη ζωή τους. Όταν γενιούνται το όνομά τους συμπεριλαμβάνεται στη ταυτότητα του πατέρα τους και όταν παντρεύονται μεταφέρεται από τη ταυτότητα του πατέρα τους σε αυτή του συζήγου τους.

Επίσης, στη Σ. Αραβία στα εμπορικά κέντρα υπάρχουν συγκεκριμένες ώρες που είναι μόνο για άντρες και συγκεκριμένες ώρες που είναι για... οικογένειες (όχι γυναίκες - μη το παρακάνουμε). Ο άντρας πέρνει τις γυναίκες του και πάει στο εμπορικό κέντρο να ψωνίσουνε. Ωραία περνάνε οι γυναίκες στη Σ. Αραβία (σημείωση: πρέπει να είναι καλυμένο όλο τους το σώμα συνεχώς).

Y.Γ. Καλό μήνα.